Kazimierz Ferenc Podręcznik spawania metodą MAG stali niestopowych, niskostopowych i średniostopowych Zeszyt 6 / wydanie 2023

Zgodnie z przyjętymi w Polsce zasadami kwalifikowanie spawaczy obejmuje ich szkolenie i egzaminowanie zarówno z wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych w zakresie spawania poszczególnych rodzajów materiałów przy użyciu określonych metod. Zasady te są opisane w pierwszym zeszycie serii wydawniczej Podręcznik spawania − zagadnienia ogólne, zawierającym informacje niezbędne w nauczaniu każdej metody spawania.

Niniejszy zeszyt – oznaczony numerem 6 – obejmuje wiadomości niezbędne uczestnikom (i praktykującym absolwentom) kursów spawania stali ferrytycznych – od niestopowych do średniostopowych − metodą MAG drutami litymi.

Często zdarza się, że osoba szkolona w zakresie spawania stali niestopowych i niskostopowych metodą MAG (lub w innym zakresie) posiada już kwalifikacje potwierdzone zdanym egzaminem z innego procesu spawania. Wówczas szkolenie teoretyczne może trwać tylko 8 godzin i obejmować zagadnienia wyłącznie dotyczące spawania procesem 135, zawarte w niniejszym podręczniku. Jeśli natomiast szkolenie w spawaniu stali niestopowych i niskostopowych metodą MAG drutami litymi (135) jest pierwszym szkoleniem spawalniczym, nauczanie teoretyczne powinno obejmować również materiał zawarty w Podręczniku spawania − zagadnienia ogólne. Zeszyt 1. Liczba godzin pełnego szkolenia jest wtedy oczywiście większa. W tym zeszycie szczegółowo scharakteryzowano tylko spawanie metodą MAG drutami litymi (proces 135) w zastosowaniu do ferrytycznych stali konstrukcyjnych niestopowych, niskostopowych i średniostopowych ujętych w grupach materiałowych od 1 do 6 oraz 11 wg Raportu Technicznego CR ISO 15608. Spawanie metodą MAG stali wysokostopowych (głównie nierdzewnych), występujących w grupach materiałowych od 7 do 10, jest treścią Podręcznika spawania stali nierdzewnych − Zeszyt 8.

Podano tu również krótkie charakterystyki spawania niektórymi odmianami metody MAG, np. drutami proszkowymi o rdzeniu topnikowym (proces 136) i metalicznym (proces 138), spawania punktowego, spawania z impulsowym podawaniem drutu (STT, CMT) i innymi. Zamieszczono też informacje na temat spawalności poszczególnych grup stali ferrytycznych (od niestopowych średniostopowych), technologii ich spawania, przygotowania złączy oraz niezgodności spawalniczych charakterystycznych dla metody 135. Scharakteryzowano też urządzenia stosowane do spawania metodą MAG . Zgodnie z zasadą przyjętą dla całej serii podręczników nie opisano w tym zeszycie tematów dotyczących zagadnień wspólnych dla wszystkich metod spawania, jak np. podstaw elektrotechniki, rodzajów złączy i spoin oraz ich oznaczania na rysunkach, naprężeń i odkształceń spawalniczych, kontroli jakości spoin, zagrożeń i bezpieczeństwa w spawalnictwie, szkolenia i egzaminowania spawaczy. Są one zamieszczone w Podręczniku spawania – zagadnienia ogólne. Zeszyt 1.

Podkreślić należy, że niektóre wiadomości zawarte w tym zeszycie wykraczają poza wymagany zakres tematyczny przewidziany na kursach spawania stali konstrukcyjnych, ale z pewnością będą one przydatne w praktyce zawodowej. Pozostawia się decyzji wykładowcy, które z nich należy włączyć do programu nauczania. Podręczniki tej serii są przeznaczone nie tylko dla słuchaczy, wykładowców i instruktorów kursów spawania, ale również dla innych osób związanych ze spawalnictwem, w tym technologów, inspektorów, kontrolerów, projektantów konstrukcji stalowych.